Blog Post
Het belang van een stabiele ruiter
Lucia de Haan • jun. 09, 2021
Train jij jezelf net zo fanatiek als je paard?
Inmiddels hebben we rompstabiliteit bij paarden
en bij honden
besproken, maar onze eigen rompstabiliteit is natuurlijk net zo belangrijk! Niet alleen in het dagelijks leven, want het vermindert bijvoorbeeld de kans op rugpijn, maar ook als je sport met je dier. Wanneer je bijvoorbeeld wilt presteren in de behendigheid met je hond, is het handig als je zelf ook snel, fit en wendbaar bent. Het voordeel is dat je je hond niet direct zal belemmeren wanneer je je eigen fysieke gesteldheid niet op orde hebt. Bij paardrijden is dit echter anders; de ruiter zit op de rug van het paard en beide individuen zijn afhankelijk van elkaar om harmonieus te kunnen bewegen. Wanneer je hoge eisen stelt aan de fitheid van je paard, vergeet dan dus ook zeker jezelf niet!
De spieren die betrokken zijn bij rompstabiliteit kunnen lokaal snel verzwakken door pijn, wat asymmetrie veroorzaakt. In de meeste gevallen zullen deze spieren bewust getraind moeten worden om weer sterk te worden (in dit artikel
vind je een uitgebreidere uitleg). De kans is dus groot dat als je eens rugpijn hebt gehad, er een zekere mate van ongelijkheid in de stabiliteitsspieren te vinden is. Dit zal je houding en zit beperken, wat ook weer negatieve invloed op de biomechanica van je paard heeft. Voor een recreatieruiter waarschijnlijk geen probleem, maar wanneer je in de sport wilt presteren dan is het eigenlijk een must om aan je eigen rompstabiliteit te werken!
Alexandra Hampson en Hayley Randle hebben een onderzoek gedaan naar het effect van core training voor ruiters op de drukverdeling onder het zadel en de paslengte van het paard. Tien combinaties werden aan een uitgebreid onderzoek onderworpen, waarbij met een speciale pad onder het zadel het drukverschil tussen links en rechts gemeten werd, de maximale druk in het geheel op de rug van het paard, en de paslengte van de voorbenen. Al deze variabelen werden gemeten in draf, met een doorzittende ruiter. Daarna kregen de ruiters een trainingsprogramma waarbij zij gedurende acht weken, drie keer in de week twintig minuten lang stabiliteitsoefeningen en stretchoefeningen voor de romp en heupen deden. Hierbij werd gecontroleerd of de oefeningen met de juiste techniek uitgevoerd werden. Na acht weken werden de combinaties opnieuw onderzocht.
Hoewel er geen significante verandering in de maximale druk op de rug werd gevonden, was het drukverschil tussen links en rechts na acht weken core training significant kleiner geworden. Ook de paslengte van het paard was significant toegenomen. Daarnaast werden de ruiters gevraagd naar hun ervaringen tijdens het onderzoek. Zij konden veranderingen waarnemen zoals een diepere en stabielere zit, meer ontspanning in de bovenlijn van het paard, meer rechtgerichtheid van het paard, en algemeen verbeterde prestaties.
Deze laatste resultaten zijn voornamelijk gebaseerd op de mening van de ruiter, maar ze sluiten wel aan bij de meetbare variabelen van dit onderzoek. Een verminderd drukverschil tussen links en rechts wijst op een ruiter die beter in balans zit, waardoor het paard zich beter kan laten rechtrichten en ontspannen. Dit komt de prestaties ten goede. De grotere paslengte geeft aan dat het paard vrijer kan bewegen. Voor dit effect hoef je dus maar drie keer in de week zo'n twintig minuten oefeningen te doen. Onder dit artikel kun je alvast wat inspiratie vinden! En bovenal draagt een betere rompstabiliteit natuurlijk bij aan je algehele gezondheid, dus (helaas..) er is nu echt geen excuus meer om dat buikspierkwartiertje over te slaan!
Alexandra Hampson & Hayley Randle (2015) The influence of an 8-week rider core fitness program on the equine back at sitting trot, International Journal of Performance Analysis in Sport, 15:3, 1145-1159
Hoe kun je je hond helpen bij darminfecties?
Wanneer plan je een seniorenconsult voor je hond?
Wat is het persoonlijkheidstype van jouw dier?
Artrose bij je hond, tips voor een pijnvrij leven. Dagelijkse aanpassingen in voeding, beweging en omgeving om je hond met artrose te helpen en alternatieve behandelmogelijkheden.
Wat is het craniosacraal ritme precies? Wat is de frequentie bij paarden en honden?
Onder de longeersingel ontstaat hoge piekbelasting. Het bevestigen van een hulpteugel verhoogt deze belasting zelfs nog meer.
Makkelijke oefeningen om de achterhand van je hond te versterken
Heb jij er wel eens op gelet wat het voorkeursbeen van je paard is? En is het je daarbij opgevallen dat dit kan soms verandert in een bepaalde periode? Lateraliteit kan veranderen in nieuwe situaties. Lateraliteit wordt veroorzaakt doordat de linker- en rechter hersenhelft informatie op verschillende manieren verwerken en gespecialiseerd zijn in verschillende taken. In meerdere diersoorten is geobserveerd dat de linker hemisfeer dominant is in bekende, routinematige situaties, terwijl de rechter hemisfeer vooral actief is tijdens nieuwe, stressvolle situaties. De hersenhelft stuurt de tegenoverliggende lichaamshelft aan. Wanneer er een voorkeur voor de linker lichaamshelft ontstaat, zou dat wel eens kunnen betekenen dat je paard een periode van stress meemaakt. De verschuiving van lateraliteit begint vaak met de sensorische lateraliteit, oftewel voorkeuren in het gebruik van de zintuigen. In acute stresssituaties zullen paarden meer hun linkeroog gebruiken bijvoorbeeld, om de omgeving op te nemen. Houdt de stress aan, dan zal ook de motorische lateraliteit verschuiven naar links. Dit kan zich uiten in het vaker naar voren plaatsen van het linkervoorbeen tijdens het eten, of wegstappen vanuit stilstand met het linkerbeen. In een onderzoek werden 12 3-jarige ruinen gevolgd toen zij van de weide gehaald werden en in individuele boxen gestald werden en hun training begon. Tijdens de eerste week zagen de onderzoekers dat de paarden een voorkeur voor hun linker gezichtshelft kregen, daarna verschoof ook de motorische lateraliteit naar links. Desondanks werden de paarden aan beide kanten evenveel getraind. De verschuiving van lateraliteit correspondeerde met de hoeveelheid stressmetabolieten in de ontlasting, zodat het verband met stress bevestigd kon worden. In een andere studie lieten de onderzoekers paarden verschillende taken uitvoeren; namelijk vertrekken vanuit halt, een opstap, een afstap, een trailer oplopen, en een trailer aflopen. Bij het afstapje en de trailer oplopen verschoof de lateraliteit significant naar links (het linkervoorbeen werd vaker als eerste naar voren geplaatst). Deze paarden vertoonden ook de meeste signalen van angst. De lateraliteit is hierin niet een zwart-wit gegeven, het gaat meer om hoe vaak het paard de voorkeur geeft aan de ene lichaamshelft ten opzichte van de ander. Gaat je paard zijn linkervoorbeen vaker gebruiken in verhouding, dan verschuift de lateraliteit dus naar links. Het observeren van de lateraliteit kan een handig middel zijn om het welzijn van je paard te monitoren. Je kunt volgen hoe je paard dealt met veranderingen zoals een verhuizing, maar ook op zoek gaan naar mogelijke oorzaken van stress wanneer zijn lateraliteit ineens verschuift. Siniscalchi et al. Is the left forelimb preference indicative of a stressful situation in horses? Behavioural Processes 107 (2014) 61–67 Marr et al. Non-invasive stress evaluation in domestic horses (Equus caballus): impact of housing conditions on sensory laterality and immunoglobulin A. R. Soc. open sci. (2020) 7: 191994.
Wat is fascia en wat betekent het voor osteopathie en craniosacraal therapie?
